Blaas aandoeningen

Blaas ontsteking (cystitis)

Een blaasontsteking is een veel voorkomend probleem dat vooral vrouwen treft. Klachten zijn een branderig gevoel bij het plassen, dringend plassen, soms bloed in de urine. Er kan ook onderbuikspijn aanwezig zijn. Meestal veroorzaakt een gewone blaasontsteking geen koorts.

Een diagnose dient gesteld te worden door middel van een urine onderzoek. Het is hierbij belangrijk geen antibiotica in te nemen op voorhand!

De behandeling bestaat uit voldoende drinken en lichte antibiotica. Als preventie is het ook belangrijk veel te drinken. Indien u meerdere blaasontstekingen hebt op korte tijd, dient best een uitgebreider nazicht te gebeuren om uitlokkende factoren op te sporen.

Blaaskanker

Blaaskanker is een aandoening waarbij zich poliepen vormen in de blaas. Symptomen kunnen variëren van pijnloos bloedverlies in de urine tot dringend plassen en urineverlies.

De diagnose wordt gesteld door in de blaas te kijken, een 'cystoscopie'. Bij elke poliep wordt een resectie verricht via de plasbuis, een 'TUR blaas'. Dit gebeurt steeds zo uitgebreid mogelijk.

Weinig agressieve of oppervlakkige poliepen kunnen zo volledig behandeld worden, soms dienen aanvullende spoelingen van de blaas te gebeuren. Indien het een agressieve en diep gewortelde poliep betreft, dient de blaas verwijderd te worden en wordt er een stoma of vervangblaas gemaakt.

Urineverlies: stress incontinentie

Bij stress incontinentie is er verlies van urine bij verhoogde druk in de onderbuik, waardoor de sluitspier niet sterk genoeg is om hier weerstand tegen te bieden. Typische voorbeelden zijn hoesten en niezen, of tijdens het uitvoeren van inspanningen. Deze problematiek komt bijna uitsluitend voor bij vrouwen, bij mannen kan dit ontstaan bijvoorbeeld na wegname van de prostaat. De behandeling bestaat bij lichte vormen uit bekkenbodemkiné of lokale oestrogeen supplementen (bij vrouwen in de menopauze). Indien het om zwaardere vormen gaat dient een TVT-O geplaatst te worden, dit is een synthetisch bandje dat geplaatst wordt via een kleine incisie onder de plasbuis en de sluitspier verstevigt.

Urineverlies: urge incontinentie

De term urge incontinentie duidt op een continue aandrang om te plassen, vaak gepaard gaande met urineverlies. Er kan ook onderbuikspijn mee gepaard gaan. Oorzaken kunnen infecties zijn, poliepen, steentjes, neurologische aandoeningen, diabetes. Vaak wordt echter geen duidelijke oorzaak gevonden. De behandeling bestaat uit medicatie. Als deze niet voldoende blijkt kunnen botox injecties worden toegediend in de blaasspier, dit gebeurt met een kleine ingreep in dagkliniek.

Blaas verzakking (cystocoele)

Bij een cystocoele zakt de blaas naar buiten door afname van de stevigheid van de ondersteunde weefsels. Deze aandoening komt enkel bij vrouwen voor en neemt toe met de leeftijd. Ook de baarmoeder en de endeldarm kunnen hetzelfde probleem vertonen.

Behandeling bestaat uit het plaatsen van een ondersteunende vaginale rubberen ring (pessarium) die de blaas terug op de plaats duwt. Een andere oplossing is een reductie van de verzakking via operatieve weg. Dit kan vaginaal gebeuren, hetzelfde resultaat kan men ook bekomen via een kijkoperatie waarbij men de blaas langs binnen 'optrekt' en met een net vast hangt tegen de achterwand van de buikholte (sacrocolpopexie).

Bedplassen (enuresis nocturna)

Met bedplassen wordt het ongewild verliezen van urine tijdens de nacht bedoeld, ongeacht de leeftijd. Vaak betreft het echter kinderen die er langer dan normaal over doen om droog te worden ' s nachts. Bij jongens is deze leeftijd tussen 4 en 6 jaar, bij meisjes tussen 3 en 5 jaar.

De verdere uitwerking bestaat uit het bepalen van de blaascapaciteit en nachtelijke urineproductie.

De behandeling is hierop toegespitst en zorgt voor het vergroten van de blaascapaciteit, afname van de nachtelijke urineproductie en conditioneren van de persoon in kwestie zo deze te diep slaapt en de plasdrang niet tijdig voelt. Zowel medicatie, kiné als de plaswekker zijn hiervoor middelen die ingeschakeld kunnen worden.

Interstitiële cystitis (blaaspijn syndroom)

Interstitiële cystitis (IC) is een pijnlijke vorm van chronische blaasontsteking die niet veroorzaakt wordt door een bacteriële infectie. Het komt vooral bij vrouwen voor (90%). Bij interstitiële cystitis is de wand van de blaas geïrriteerd waardoor deze minder gemakkelijk oprekt en de capaciteit van de urineblaas afneemt. Daardoor treedt het pijnlijke ‘volle blaas gevoel’ op.

Zowel het plassen als het ophouden van de plas doet pijn. Het pijnlijke gevoel van een volle blaas treedt steeds eerder op en de patiënt moet steeds vaker plassen. De pijn beperkt zich niet alleen tot de blaas, ook de plasbuis en de vagina kunnen pijnlijk zijn. Er is sprake van branderigheid in het gebied rondom de geslachtsorganen, uitstralend naar de onderbuik, rug en soms ook de benen.

De klachten kunnen plots ontstaan zonder aanleiding, maar kunnen ook beginnen na een operatie of urineweginfectie. IC wordt ook wel pijnlijke blaas-syndroom of blaaspijnsyndroom genoemd.

De oorzaak van IC is nog ongekend. De diagnose wordt gesteld op basis van anamnese, en wordt bevestigd met een cystoscopie. De typische roodheid van een ontsteking in de blaas is niet altijd te zien. Soms ziet de arts een zweer (Hunner Laesie) op de plaats waar het slijmvlies van de blaas kapot is. Er worden dan ook biopsies genomen.

Er zijn verschillende behandelingsmogelijkheden:
- Pijnmedicatie en ontstekingsremmers
- Hydrodistentie van de blaas waarbij we de blaas onder algemene narcose maximaal vullen en lasering van de Hunner laesies
- Blaasspoelingen met Glycosaminoglycanen voor herstel van de GAG-laag
- Botox injecties van de blaas
- Neurostimulatie (PTNS)
- Verwijderen van de blaas